Nowenna Pompejańska trwa 54 dni. Każdego dnia odmawiamy trzy części Różańca świętego (radosną, bolesną i chwalebną). Jeśli ktoś chce, może odmawiać czwartą część z tajemnicami światła. Przed rozpoczęciem każdej z trzech części Różańca wymieniamy najpierw intencję (tylko jedną), a następnie mówimy:

Ten Różaniec odmawiam na Twoją cześć, Królowo Różańca Świętego.

Przez 27 dni odmawiamy część błagalną Nowenny Pompejańskiej i codziennie, po ukończeniu każdej części Różańca, odmawiamy następującą modlitwę:

Pomnij, o miłosierna Panno Różańcowa z Pompejów, jako nigdy jeszcze nie słyszano, aby ktokolwiek z czcicieli Twoich, z Różańcem Twoim, pomocy Twojej wzywający, miał być przez Ciebie opuszczony. Ach, nie gardź prośbą moją, o Matko Słowa Przedwiecznego, ale przez święty Twój Różaniec i przez upodobanie, jakie okazujesz dla Twojej świątyni w Pompejach, wysłuchaj mnie dobrotliwie. Amen.

Przez pozostałe 27 dni odmawiamy część dziękczynną Nowenny Pompejańskiej i codziennie, po ukończeniu każdej z trzech części Różańca, odmawiamy następującą modlitwę:

Cóż Ci dać mogę, o Królowo pełna miłości? Moje całe życie poświęcam Tobie. Ile mi sił starczy, będę rozszerzać cześć Twoją, o Dziewico Różańca Świętego z Pompejów, bo gdy Twojej pomocy wezwałem, nawiedziła mnie łaska Boża. Wszędzie będę opowiadać o miłosierdziu, które mi wyświadczyłaś. O ile zdołam, będę rozszerzać nabożeństwo do Różańca Świętego, wszystkim głosić będę, jak dobrotliwie obeszłaś się ze mną, aby i niegodni, tak jak i ja, grzesznicy, z zaufaniem do Ciebie się udawali. O, gdyby cały świat wiedział, jak jesteś dobra, jaką masz litość nad cierpiącymi, wszystkie stworzenia uciekałyby się do Ciebie. Amen.

Niezależnie od modlitw końcowych, każdą z trzech części Różańca kończymy trzykrotnym westchnieniem do Matki Bożej:
Królowo Różańca Świętego, módl się za nami!

/za tekstem Jak odmawiać Nowennę Pompejańską?/

O wielkości nowenny decyduje to, że jest ona modlitwą rzeczy niewielkich, codziennych. Prosimy – jak można wyczytać w świadectwach osób obdarowanych przez Boga – o „rzeczy małe”: pracę, dobrą żonę, o wyleczenie bliskiej osoby z groźnej choroby czy wyrwanie z nałogu. Bóg kocha nas takimi, jakimi zostaliśmy przez niego stworzeni. Droga do wielkości Zmartwychwstania wiodła przez ukryte życie, z jego kłopotami dnia codziennego. Z modlitwy drobnej i codziennej wyrasta heroizm „nowenny nie do odparcia”. Bo wytrwałość i poświęcenie dużej ilości czasu zbliża nas do misji ziemskiej Nauczyciela.

Ale Matka Boża powiedziała, że nie wystarczy tylko się modlić. Powinniśmy także o tej modlitwie mówić, propagować ją.