Św. Apolonia z Aleksandrii 9 lutego

W połowie III wieku po śmierci cesarza Seweryna, a przed objęciem panowania przez Decjusza nastały oddolne, niekierowane przez władze państwowe prześladowania chrześcijan, których inicjatorem był pewien pogański czarownik z Aleksandrii. Udało mu się pobudzić zawziętość ludności przywiązanej do starych kultów do tego stopnia, iż samowolnie dokonywała ona wyroków na chrześcijanach, którzy nie chcieli wyrzec się wiary w Chrystusa Pana.
Wierni byli zmuszeni uchodzić z miasta i kryć się w odludnych miejscach dla uniknięcia śmierci. Wśród nich była niewiasta imieniem Apolonia, podeszła w wieku i poważana przez wszystkich z powodu pobożności i miłosierdzia, która nie chciała uciekać przed oprawcami. Jej historię poznajemy z listu św. Dionizego, biskupa Aleksandrii, który Euzebiusz z Cezarei zamieścił w swej Historii kościelnej. Podobnie jak później chociażby św. Florian, żołnierz i męczennik, Święta oddała się dobrowolnie w ręce pogan. Ci zaś, mniemając, iż staruszka nie zniesie …Więcej