Tęskne Powroty.

Filozofia Boża i Literacka

Święta Sofija i Jej trzy córki
Wara Nadzieja i Miłość
A z literatury od Wieszcza Słowackiego
Dzwięczy poemat emigranta biednego
Niechaj mię Zofka o wiersze nie prosi
Bo kiedy Zośka do Ojczyzny wróci
To każdy kwiatek powie wiersze Zosi
Każda Jej gwiazdka piosenkę zanuci
Nim kwiat przekwitnie nim gwiazdka zleci
Słuchaj bo to są najlepsi poeci
Gwiazdy błekitne kwiateczki czerwone
Będa Ci całe poematy składać
Ja bym to samo powiedział co one
Bo ja się od nich nauczyłem gadać
Bo tam gdzie Ikwy srebrne fale płyną
Byłem jak niegdyś Zośka dzieciną
Dzisiaj daleko pojechałem w gości
I dalej mie los nieszczęśliwy goni
Przywieź mi Zośko od tych gwiazd Światłości
Przywieź mi Zośko z tamtych kwiatów woni
Bo mi zaprawdę odmłodnieć potrzeba
Wróć więc mi z Kraju taką-Jakby z Nieba
A teraz moja Halci tęsknota
Co też te polskie kwiaty kocha
Fiolki stokrotki i maki
I też nią targa bolesna tęsknota
Ale dziś Halcia o wiersze nie prosi
Ona śle swe listy do Boga
Bo świat zalewa rzeka nieczystości
I wiele trudniejsza jest dzisiaj droga
Kochani moi Nauczyciele
Wielu już z Was odeszlo ale to nic
Wiatr o Was pieśni nam śpiewa
Wierzby płaczace łzy ronią
A stara grusza jak dawniej dojrzewa
To Wielka Miłość co żyje w nas
To Bóg i Dobra Umiłowanie
To nasza Wiara co w każdy czas
Rozbitków zbiera jak Zmartwychwstanie
Kiedy odrzucisz wszelkie nałogi
Tonąc w ciemności pośrodku drogi
Uczyń znak Krzyźa na swoim czole
To On odwróci skutki zniewoleń
Na zakończenie radę powtórzę
Nie jestem zwolennikiem nienawiści
Jezyka Pokoju używaj bez liku
A odrzuć słowa trującej nienawiści
Amen