A czy następcy – Benedykt XVI i Franciszek – są Księdza zda - niem „na swoim miejscu”. Są tak bardzo różni. Który z nich jest Księdzu bliższy? Zdecydowanie jest mi bliższy papież Benedykt. Trudno mi oce - niać papieża Franciszka po dwóch latach pontyfikatu. Natomiast Benedykt XVI imponuje mi intelektem, duchowością i skrom- nością. Tak, skromnością. Ludzie, którzy patrzą na Kościół po- wierzchownie, widzieli tylko przepych starych szat i podniosłość pieczołowicie sprawowanej przez niego liturgii. Skromność po- kazał zwłaszcza w momencie abdykacji. W sposób mądry i zrów- noważony wypowiedział bezpardonową wojnę pedofilii w Koś- ciele. To za jego pontyfikatu do stanu świeckiego zostało prze- niesionych czterystu księży dopuszczających się tych czynów. Przy tym nie robił tego na oczach kamer, tylko z wewnętrznym przekonaniem o konieczności uleczenia Kościoła. Uważam, że został przez współczesnych oceniony bardzo niesprawiedliwie, a historia przyzna mu rację. Wydał raptem dwie i pół encykli- ki, ale zwróćmy uwagę, jakie one są precyzyjne! To dokumenty, którymi można się karmić i karmić wciąż od nowa. Także nie był wolny od błędów. Na przykład podczas soboru jako młody te- olog zachłysnął się nowością. Ale miał na tyle klasy, by później przypomnieć o hermeneutyce ciągłości: nie jesteśmy właściciela- mi prawd wiary, a jedynie ich depozytariuszami. Musimy umieć przekazać ten skarb kolejnym pokoleniom. Dlatego tak bardzo lubię w Kościele Tradycję, ale przez to rzeczywiste, duże „T”.

fragment ksiązki " Zycie na pełnej petardzie "ks.Kaczkowski

„Ponieważ istnieje ogólne założenie, że zmarłym pacjentom nie można uczynić szkody, „zasada martwego dawcy „prowadzi do niebezpiecznego błędu”, – piszą oni.

„Ostatecznie, dla ochrony i szacunku potencjalnych dawców ważne jest nie podpisanie zawiadomienia o śmierci, ale raczej przekonanie, że nie będą musieli oni cierpieć i gwarancja, że ich niezależność jest szanowana”.

Zamiast tak zwanej „Reguły Martwego Dawcy” (ros. – Правила Мёртвого Донора – ПДД), autorzy proponują „ochronę dawców przed szkodą” (czyli, aby otrzymywali znieczulenia, by nie odczuwać bólu podczas operacji pobierania narządów), potrzebę otrzymania zgody na pobranie narządów i oświadczają, że społeczeństwo „powinno być w pełni poinformowane o wyjściowo spornym charakterze wszelkich kryteriów rejestracji śmierci pacjenta.”

Specjaliści ci podkreślają, że opracowanie kryteriów tak zwanej „śmierci mózgu”, która jest często wykorzystywana przy rejestracji śmierci przed pobraniem narządów do przeszczepów, było „strategią ideologiczną”, mającą na celu zwiększenie rezerwy dawców i która okazała się „empirycznie i teoretycznie niepoprawną”. Krytykują oni również niedawne próby tworzenia nowych, jeszcze bardziej luźnych definicji śmierci, takich jak śmierć z powodu ustania krążenia, które, jak mówią, są jedynie „pretekstem” do ogłoszenia pacjenta za zmarłego, aby pobrać jego narządy.