Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów (Ga 6, 14-18) Krzyż Chrystusa chlubą chrześcijan. POKOCHAJMY JEZUSA RAZEM Z KRZYZEM JEGO.
Bracia: Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie! Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa. Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen. Oto słowo Boże.
Alleluja, alleluja, alleluja.
W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy;
słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie. (Kol 3, 15a. 16a)
Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza ( Łk 10,1-12.17-20 ) Pokój królestwa Bożego. CZAS LATA JEST BARDZO SPOSOBNY DLA WIARY W BOGA!
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże». «Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu». Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie». Oto słowo Pańskie. PICCARRETA
Komentarz : free.fr/Luiza.htm
Dzisiaj, patrzymy na tych, którzy wyszli z tłumu, aby przybliżyć się do Jezusa Chrystusa, a On zastanawia się nad polami pełnymi kłosów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało: proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo» (Łk 10,2). I nagle kieruje na nich swoje spojrzenie i wybiera niektórych, jednego po drugim: ty i ty, i ty. I tak aż do siedemdziesięciu dwóch…I ze zdziwieniem słyszą, że mają iść po dwóch do wszystkich wiosek i miejsc, do których On idzie. I ktoś mu odpowiada: —Ale Panie, ja przyszedłem tylko, żeby Cię posłuchać, bo piękne jest to, co mówisz! Pan budzi w nich czujność i wystawia na niebezpieczeństwo. «Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki». I swoim zwyczajem używając przenośni, dodaje: «Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów» (Łk 10,3-4). A to w języku Jezusa znaczy:—Zostawcie wszelkie ludzkie środki. Wystarczy to, że ja was posyłam. Nawet kiedy będziecie daleko, będziecie blisko, bo ja będę z wami. W odróżnieniu od tamtych Dwunastu wezwanych przez Pana, aby byli z Nim, tych siedemdziesięciu dwóch powróci potem do swoich rodzin i swoich zajęć. I tam będą przeżywać to, co odkryli przy Jezusie: będą świadczyć, każdy w swoim miejscu, i pomagać innym przybliżać się do Jezusa Chrystusa. A ta przygoda dobrze się kończy: «Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością» (Łk 10,17). Siedząc wokół Jezusa opowiadali Mu o swoich doświadczeniach z tych kilku dni, w czasie których odkryli piękno bycia świadkami. Kiedy dzisiaj rozważamy ten dawny epizod, widzimy, że nie jest to tylko historyczne wspomnienie. Także my jesteśmy wezwani: możemy czuć się blisko Chrystusa i adorować Go w Eucharystii. Papież Franciszek zachęca nas do «dawania ludziom Chrystusa, przyprowadzania ludzi na spotkanie z Chrystusem, Drogą, Prawdą i Życiem, naprawdę obecnym w Kościele i w każdym człowieku». O POWOŁANIA DO SEMINARIUM I DO ZAKONOW TRZEBA BOGA PROSIC! ewangelie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza (Mt 9, 9-13) Powołanie Mateusza. PO Piotrze i Pawle, Mateusz i Tomasz!
Jezus, wychodząc z Kafarnaum, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» A on wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i zasiadło wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?» On, usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Bo nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników». Oto słowo Pańskie.
Komentarz :
Ewangelia ta mówi nam o spojrzeniu Jezusa: spojrzeniu, które nie potępia, ale zaprasza. My również, w pewnym momencie naszego życia, usłyszeliśmy to wezwanie. Być może nie słyszeliśmy słów, ale w głębi serca usłyszeliśmy zaproszenie, aby wyjść z naszej strefy komfortu i podążać za Nim drogą nawrócenia i służby. O co Jezus prosi mnie teraz? Jaką odpowiedź chcę Mu dać? Jezus nie oczekuje od nas doskonałości, aby nas powołać. Pan mówi do faryzeuszy, widząc ich niezręczności: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale chorzy” (Mt 9,12). To właśnie w naszej konkretnej rzeczywistości, z naszymi ranami i ograniczeniami, prosi nas „idź za mną”. Papież Leon XIV, kiedy otrzymał biret kardynalski, w przemówieniu podziękowania, zwracając się do wszystkich obecnych kardynałów, powiedział: „Nie bójcie się powiedzieć „tak”. Nie bójcie się przynajmniej otworzyć swoich serc i, jeśli chcecie, spróbować, czy Pan was wzywa…”. Wezwanie Chrystusa, dla papieża Leona, jest zaproszeniem do otwarcia się na powołanie do naśladowania Go, z ufnością i bez strachu. To właśnie ta miłość skłania Jezusa do zasiadania przy stole z grzesznikami. I to ona dzisiaj popycha nas do patrzenia na innych z miłosierdziem, nie z pozycji wyższości, ale z pragnienia, aby wszyscy mogli usłyszeć i odpowiedzieć na wezwanie, ponieważ „nie chcę ofiar, ale miłości” (Os 6,6; por. Mt 9,13), jak słyszeliśmy dzisiaj z ust Jezusa. Niech ta Ewangelia odnowi nasze serca i pomoże nam rozpoznać głos Chrystusa w naszym codziennym życiu.
ewangelie
APOSTOŁ TOMASZ WYZNAŁ JEZUSA TAK "PAN mój i Bóg mój!"
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan (Ef 2,19-22) Kościół zbudowany na fundamencie Apostołów
Bracia: Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha. Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY - Ps 117,1-2
Idźcie i głoście światu Ewangelię.
Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.
Alleluja, alleluja, alleluja
Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś.
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. (J 20,29)
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowa Ewangelii według świętego Jana (J 20,24-29) Pan mój i Bóg mój
Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana”. Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. Oto słowo Pańskie.
Komentarz : free.fr/Mission/pmk.htm
Jezus jest dobry i idzie na spotkanie Tomasza. Po ośmiu dniach Jezus pojawia się ponownie i mówi do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!» (J 20,27). — O Jezu, jesteś taki dobry! Jeśli kiedykolwiek zobaczysz, że się odwracam od Ciebie, wyjdź mi na spotkanie, jak to uczyniłeś z Tomaszem. Reakcją Tomasza były te słowa: «Pan mój i Bóg mój» (J 20,28). Jakże piękne są te słowa Tomasza! Mówi: “Pan” i “Bóg”. Czyni akt wiary w boskość Jezusa. Widząc Go zmartwychwstałego, nie tylko widzi w Jezusie człowieka, który przebywał z Apostołami i jadł z nimi, ale swego Pana i Boga. Jezus strofuje go i mówi mu, aby nie był niedowiarkiem, ale wierzącym, i dodaje: «Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli» (J 20,28). My nie widzieliśmy Chrystusa ukrzyżowanego, ani Chrystusa zmartwychwstałego, ani się nam nie ukazał, ale jesteśmy szczęśliwi, ponieważ wierzymy w tego Jezusa Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał. Dlatego módlmy się: «Mój Panie i mój Boże, zabierz ode mnie wszystko, co oddala mnie od Ciebie. Mój Panie i mój Boże, daj mi wszystko, co przybliża mnie do Ciebie. Mój Panie i mój Boże, zabierz ode mnie, mnie samego i daj mnie całego Tobie» (Mikołaj z Flüe). PICCARRETA