DRABINA BENEDYKTYŃSKA - RACHUNEK SUMIENIA , stopień V.
V.
Piąty stopień pokory to umiejętność przyznania się do błędu oraz wyznawanie grzechu bez umniejszania winy.
Trzeba przyznać, że już samo przyznanie się do błędu, występku czy grzechu („ja to zrobiłem!”) to bardzo trudna sztuka. O wiele częściej słyszy się: „wszyscy to robią, ale nie ja!” – wszyscy kradną, wszyscy plotkują, wszyscy kłamią, wszyscy zachowują się podle, ale nie ja! Albo jak małe dzieci: "Mamusiu, zabawka sama się zepsuła". Umiejętność przyznania się przed Bogiem i drugim człowiekiem do słabości i niedoskonałości już samo w sobie jest pewnym wyrazem pokory.
Jeszcze trudniejsza jest szczerość w mówieniu o swoich błędach, zwłaszcza w sakramencie pokuty, ale także w relacjach międzyludzkich. Samo przyznanie się już dla wielu jest heroizmem, dlatego pojawia się pokusa, by wytłumaczyć swoje zachowanie i przez to lepiej wypaść w oczach innych.
Pozwoliłem sobie stworzyć "mętny dekalog", czy zbiór pokus, które najbardziej …Więcej