otóż ja wiem, że mam problemy zdrowotne od 20 lat ale one nic nie mają wspólnego z psychiatrią, sama uważam, że pewne rzeczy mogłam zrobić inaczej ale to dotyczy bzdetów a nie całości, każdy tak ma ,a że pewne rzeczy stoją i czekają na wykonanie? no cóż mam tyko dwie ręce i ograniczone siły jako człowiek, mam również priortety, najpierw brat w tych kwestiach które są najważniejsze, sprzątanie czasem musi poczekać, jeszcze nikt nie umarł jak zmyje podłogę dzień później,poza tym czepia się jakiś 5 desek które leżą wzdłuż chodnika nie blokując go , na moim terenie a po drugiej stronie chodnika leży sterta gałęzi z drzewa iglastego i tego nie widzi, a tajemnica braku spostrzegania mojego brata tkwi w tym, że ja nie mam drzew iglastych na swojej posesji w odróżnieniu od niego, ja to wszystko widzę co tu się odwala, celowo tych gałęzi nie ruszałam, bo powiedzialam sobie, że dość udawania mieszczan, niech każdy sprząta swoje, i tak za dobra byłam, nie chcialam awantur bo to nic dobrego nie przyniesie, ale zamykanie oczy na fakty robi jeszcze gorzej, poza tym, ja muszę mieć siłę na to by zrobić koło brata, by nie paść na twarz, a sił ubywa,jak dla mnie te deski mogą nawet tam zgnić gdy nie znajdę czasu, moje deski i na moim terenie to co go to obchodzi? rujnują jego poczucie estetyki ale gałęzie z jego drzewa podrzucone do mnie bo kiedyś się zrobi już nie, choć leżą już prawie pół roku, akurat świetnie że czepił się desek, zapytałam czy widzi u mnie drzewa iglaste wskazując ręką na stertę gałęzi, powiedziałam mu , żeby świat naprawiać zaczął od siebie, i że jeden święty w naszej rodzinie wystarczy, nie muszę już o to się starać skoro zajął już to miejsce, przykro mi tylko jest że, nawet się nie zapyta czy jest jakiś powód, że w tym roku u mnie jest jak jest, to go nie interesuje a powód ja właśnie miałam, a teraz stanęłam na nogi i próbuję się odkopać z zaległych rzeczy, ale to są symptomy obecnego świata, szkoda, nie chcę niezgody, ale pewne rzeczy tolerowałam, nie wcinałam się w to co on robi , ale poszedł już za daleko, powiedziałam stop.....przykre jest to, że mój chory brat jest również jego bratem, ale o tym chyba już zapomniał,......wyżaliłam się, trochę mi lżej, bo nie miałam do kogo........ ja nieraz wpadnę w dołek, na krótki czas ale zaraz się zbieram i na ile mogę boksuję się ze światem dalej pozdrawiam

słuchaj, mam tę świadomość że do anioła mi bardzo daleko, ale wiem czego się podjęłam, i mam w nosie czy się komuś podoba czy nie moje np ogrodzenie, nie mam kompleksów że mieszkam w starym domu, ale mam wszystko co potrzebuję, ale właśnie czasem wszystko odstawiam bym sama nie padła na ....wiesz na co, bo jestem komuś bardzo potrzebna, ja sobie poradzę, tylko to przykre ,a od bliskich tym bardziej, ale to dokładnie widać, jak komuś się trochę polepszy to palma bije, należy się modlić by nas życie większej pokory nie nauczyło....dzięki za mile słowa, trzeba żyć jak chcemy i by nikt przez nas nie płakał.......

@baran katolicki czy wiesz ile te słowa dla mnie znaczą?- tego właśnie oczekiwałam od mojego drugiego brata.......ale wiem, że każdy drugiego ocenia swoją miarą, nie chce to nie widzi tego co nie jest mu wygodne, ale mnie rozsierdziło jeszcze to, że nie miał wstydu do mnie dzwonić bym mu psa wypuściła by się załatwił, bym coś mu poszukała do zakupu w necie bo jestem w tym lepsza, ale jak ja chciałam coś, to zawsze miał coś pilnego...... musiałam to przerwać by nie zwariować ..ale czy padłam, czy jak się czuje nasz brat, to go nie interesuje, bezpieczniej jest nie pytać, ale ja to widzę, i mu nie w smak jak okres ochronny się zakończył, bo pól roku miał święty spokój, na urlop i odpoczynek czasu też miał, dziękuję za zrozumienie, mi ta wściekłość przejdzie szybciej niż powinna..... włłaśnie idę mu teraz coś pomóc mimo wszystko, ale w odpowiednim momencie gderać i tak będę będę ...

Szanowna Gosia Lidia Nowicka, wielki szacunek ode mnie.

Są takie nazwy: heroizm i białe męczeństwo.

Kto takich spraw nie doświadczył, to nie ma pojęcia czym jest obcowanie, opieka nad chorą, niepełnosprawną osobą 24 godz. na dobę i do tego zero wsparcia od bliskich i instytucji (z tego co zauważyłem, to instytucje w białych rękawiczkach pod pozorem dobra prędzej bezrozumnie, zasłaniając się procedurami, zniszczą rodzinę niż pomogą, mam na myśli: MOPS, pogotowie, policję, sąd i pomniejszych przygodnych domorosłych pomocników)...

Dodam więc, również widziałem, zobaczyłem, ale czy zwyciężyłem?...