.
.

DOM SMAGANY WIATREM KS. MALACHI MARTIN
.
...

.
.

walka-z-szatanem-w-swiecie.pdf

.
.

.
.

Jak szatan pociągnąwszy w grzech kogo, pragnie w grzechu go utrzymać i dopełnić jego zguby

Kiedy udało się już szatanowi pociągnąć duszę do grzechu, wszystkich wtenczas używa podstępów, sposobów, aby naprzód zaślepił grzesznika, aby usunął z wyobraźni jego wszystko to, co by mu dało poznać stan jego nieszczęśliwy w jakim się znajduje; nie tylko, że w nim przytłumia wszystkie dobre od Boga pochodzące myśli i natchnienia, a w miejsce ich poddaje inne pełne złośliwości, ale jeszcze usiłuje go wplątać w okazje niebezpieczne, rozciąga swe sidła, aby go uwikłał w tenże sam lub inny jeszcze obrzydliwszy grzech; stąd pochodzi, że grzesznik coraz bardziej na umyśle zaćmiony, z bezprawia w coraz nowe bezprawie wpada i coraz więcej w złem się utwierdza, a tak niby z stromej stacza się góry z ciemności w ciemność, z przepaści w przepaść, oddalając się coraz bardziej od drogi zbawienia, chyba że Bóg przez osobliwszą łaskę, cudem powstrzyma go i podźwignie.

Na tak widoczną zgubę, zagrażające zło, jedyny jest środek, aby bez żadnej odwłoki poszedł grzesznik za natchnieniem Boga, co go z ciemności wiedzie do światła, z występku do cnoty, wołając do Boga: wspieraj mnie Panie, na ratunek mój pospiesz, nie dozwól abym dłużej w cieniach śmierci i grzechu zostawał. Niech grzesznik często z głębi duszy powtarza te lub podobne wyrazy, niech się natychmiast, jeśli można, uda do ojca duchownego, niech się pyta co ma czynić, jakiej użyć broni przeciw wrogowi który go naciska. A jeśli doń zaraz udać się nie może, niech się uciecze do stóp Jezusa ukrzyżowanego, a padłszy na twarz niech wzywa ratunku. Może się także udawać do Nieba Królowej, matki miłosierdzia Maryi: od tej bowiem skwapliwości i pilności w nawróceniu, zawisło zwycięstwo, jak to w następnych zobaczymy rozdziałach.

–––––––––––

Utarczka duchowa czyli nauka poznania, pokonania samego siebie, i dojścia do prawdziwej doskonałości chrześcijańskiej. Przez Księdza Scupoli, Teatyna. Przełożył z francuskiego X. S. U. W. C., Warszawa 1858, ss. 88-89.

© Ultra montes (www.ultramontes.pl)
Cracovia MMX, Kraków 2010
Powrót do spisu treści dzieła ks. Wawrzyńca Scupoliego pt.
Utarczka duchowa
.

+
,,Jeśli ktoś nie wierzy w istnienie szatana powinien sięgnąć po tę książkę. Opisanych zostało tam 5 wstrząsających przypadków opętania. Nikt nie jest nietykalny przez Złego, nawet duchowny. Jedyny ratunek w Chrystusie i o tym mówi ta książka. Nie ma tego, czego spodziewać by się mógł miłośnik horrorów ukazujących opętania. Książka pokazuje, że szatana można i trzeba pokonać. I aby nie miał do nas on dostępu trzeba żyć zgodnie z nauką Chrystusa i Kościoła, trzeba być blisko Boga i nie dać Złemu żadnej "furtki" którą mógłby zawładnąć serce ludzkie. Lektura obowiązkowa zarówno dla wierzących, jak i niewierzących.,

+

Wstrząsający obraz zmagań egzorcystów z uosobionym złem.

Psychologiczne portrety osób opętanych i ich wybawców.

Przypadki, wobec których współczesna medycyna opuściła ręce.

Wszystko w formie udokumentowanych relacji, przy których film „Egzorcysta” staje się dziecinną bajką.

Malachi Martin, autor tej pełnej grozy książki, poświęcił lata na zebranie relacji i udokumentowanie zdarzeń, które stały się jej osnową.

Książkę, wznawianą nieprzerwanie w Stanach Zjednoczonych od 1975 roku, uzupełnia napisany w kwietniu 1992 roku wstęp, będący dopełnieniem obrazu satanizmu we współczesnej Ameryce i kontynuacją losów jej bohaterów.

[Wyd. Exter, Gdańsk 1993]

+
Największym sukcesem diabła jest we współczesnym świecie to, że stał się kumplem, przyjacielem, partnerem w biznesie, a nie groźnym przeciwnikiem, osobowym złem, które jak lew ryczący krąży szukając kogo, by tu pożreć.

To jego największe osiągnięcie, że ludzie się go nie boją albo wogóle w niego nie wierzą, bo dzięki temu on może spokojnie i skutecznie działać, mając poczucie, że skoro nikt się nim nie przejmuje, ani nie martwi tym, co on robi, to wolno mu wszystko.

To największy błąd człowieka, który w stechnologizowanym świecie zafascynowany osiągnięciami rozumu, pozwalającymi wprawdzie mu lepiej żyć, szybciej i sprawniej, wyeliminował całą sferę ducha jako nierzeczywistą, bo niezmierzalną i niewidoczną, a jeśli czegoś nie ma, jak zweryfikować empirycznie, to to nie istnieje.

Zło chowa się przed światłem prawdy, szuka dla siebie miejsca w tym, co mroczne, ciemne, ukryte. Prawda płonie, gdy czynimy dobro i gdy wybieramy dobro. Zło jest jak pasożyt, który nie może funkcjonować sam i musi się gdzieś przyczepić, żeby dalej egzystować. Robi to bardzo perfidnie, bo przychodzi do nas jako pozór dobra, jako coś, co na początku nie wzbudza naszego niepokoju, lęku i co przyjmujemy uważając, że to dobre.

Przebiegłość i manipulacja osłabiają naszą czujność, ale również odsłaniają naszą lekkomyślność i podejmowanie działań na skróty, bo wydają się nam łatwiejsze prostsze.

Zło nie przychodzi bez zaproszenia, ono ma do nas dostęp tylko wtedy, kiedy sami otworzymy mu drzwi naszego wnętrza. A kiedy już wejdzie, to jak intruz zaczyna się szarogęsić i rządzi, zmienia nas od środka, wysysa z nas stopniowo to, co w nas dobre, podsuwa nam rozwiązania,które przyjmujemy i akceptujemy, a które nas niszczą i niszczą nasze zdrowie i dobre relacje z innymi.

To jest pełna destrukcja, której skutkiem jest nasze uwięzienie i zamknięcie w niewoli zła. Dobro zawsze wymaga trudu i poświęcenia, wszystko, co łatwo przychodzi i jest w zasięgu ręki, bez żadnych ograniczeń, może nie powinno od razu budzić niepokoju, ale co najmniej ostrożność i podejrzliwość, czy nie ma tam w takiej ofercie drugiego dnia, czy aby nasza czujność nie jest tu usypiana.

Choć słyszy się wiele głosów, które sugerują, żeby nie straszyć współczesnego człowieka diabłem, bo to naraża nas na śmieszność, to jednak tu nie o straszenie chodzi ale o konsekwencje takiej neutralności.

Jan Paweł II w Przekroczyć próg nadziei napisał: Trzeba uczciwie powiedzieć: tak, człowiek się zgubił, kaznodzieja się zgubił, katecheci się zgubili, wychowawcy się zgubili. Nie mają już odwagi straszyć piekłem. Może nawet słuchacze przestali się go lękać(,,,) Czy piekło nie jest poniekąd ostatnią „deska ratunku” dla świadomości moralnej człowieka?

A z szatanem można się naprawdę spotkać. Ta lektura jest swoistą opowieścią, przerażająca, bo jest prawdziwa. Zło jest realne, zło nas dopada, opętuje, degraduje. I to spotyka każdego. Zwłaszcza Kapłana, który niesie posługę duchowej pomocy i podejmuje działania mające na celu wypędzenie złego ducha. On również musi być silny a jego wiara nie zachwiana, bo wystarczy szczelina, przez którą jeśli się wkradnie zły, to zniszczy i rozwali go. Czy potrafimy dziś przyjąć, że tak wygląda duchowa walka i że jesteśmy na polu wielkiej bitwy, która toczy się o nasze dusze i perspektywę naszego zbawienia? Warto zajrzeć do tej książki.