Niejednoznaczności w zapisach dokumentów Kościoła mają korzenie talmudyczne. Bo taki sposób formułowania myśli o jakim mowa, jest talmudycznym zapisem, który można dowolnie interpretować. Talmud jest napisany tak, żeby zawsze można było zaprzeczyć, że w zapisie nie ma tego, lub to samo jest, w zależności od potrzeby samych wyznawców Talmudu. Sposób zapisu ma być nieczytelny dla innych, nie Żydów. Zresztą nawet wśród Żydów jeden rabin mówi coś, czemu zaprzecza drugi. Dlatego tylko w porządku katolickim, precyzyjnego języka Kościoła, posłuszeństwo katolika było posłuszeństwem człowieka wolnego, rozumnego. Dzisiejszy model posłuszeństwa w Kościele, kiedy nagina się sumienia i kapłanów i świeckich do akceptacji tego, co biskup wymyśli, do zmian liturgii posoborowych, jest wymaganiem niekatolickiego posłuszeństwa. Jest właściwe dla kahału żydowskiego, skąd zresztą wzięło się posłuszeństwo władzy w komunizmie.

Katolicy poza Chrystusem i władzy płynącej od Niego, nie potrzebują żadnych guru. Zaś żydowska mentalność potrzebuje interpretatora prawdy i przywódcy, który mówi, co ludzie mają robić i jak mają myśleć. Dwuznaczność posoborowa dokumentów Kościoła, wskazuje na takie właśnie inspiracje, talmudyczne.
Dlatego kanony Apostolskie mówiły: Zerwanie zasłony judaizmu charyzmatem Kościoła.