Ja wiedziałam, że skasują albo wątek, albo Pana komentarze i jeden z nich sobie skopiowałam. Oto on:
-------------------------
VRS 3 minuty temu
Pierwszy święty antyekumeniczny – Ewa Polak-Pałkiewicz - Bibula
A początek owego pontyfikatu rozpoczął się z impetem:
15 stycznia 1979 roku sekretarz Jana Pawła II ks. G. Caprio wysłał list do jednego z przywódców AJC rabina Marka Tanenbauma wyrażający satysfakcję z “rozwoju stosunków między Kościołem Rzymskokatolickim a religią żydowską, wobec Soboru Watykańskiego II i jego deklaracji Nostra Aetate”. (www.jta.org/…/pope-sees-relat…). 30 stycznia 1979 roku, podczas pielgrzymki do Meksyku papież przyjął delegację tamtejszego żydostwa, w tym przewodniczącego lokalnego B’nai B’rith (www.jta.org/…/pope-receives-j…). Już w Rzymie, 12 marca Jan Paweł II przyjął na godzinnej prywatnej audiencji 24-osobową delegację żydowską, głównie Żydów amerykańskich – w tym z AJC, WJC i ADL B’nai B’rith. Żydowskie media określiły spotkanie jako historyczne – papież powiedział że ma nadzieję iż “miasto Jerozolima otrzyma skuteczne gwarancje by stać się ośrodkiem harmonii wyznawców trzech wielkich religii monoteistycznych – judaizmu, islamu i chrześcijaństwa”. Jak zauważył rabin Tanenbaum “dziś wskazówki i zalecenia [dokument J. Willebrandsa z roku 1974 – przyp. wł.] otrzymały oficjalną aprobatę papieża”, co odpowiadało słowom Wojtyły o “podkreśleniu i potwierdzeniu” przez niego wartości tego dokumentu. Jan Paweł II w przemówieniu podkreślił zwłaszcza dwa elementy tego dokumentu tj. konieczność podjęcia przez katolików “wysiłku by dowiedzieć się przez jakie istotne cechy żydzi definiują się w świetle ich własnego doświadczenia religijnego”oraz aby katolicy strzegli się przed tym aby “świadectwo dawane Jezusowi Chrystusowi nie obrażało żydów i w tym celu troszczyć się by żyć i szerzyć swą wiarę chrześcijańską, zachowując jednocześnie najbardziej rygorystyczny szacunek do wolności religijnej w linii zgodnej z nauczaniem Drugiego Soboru Watykańskiego. Podobnie powinni podjąć wysiłek by zrozumieć trudności jakie stają przed duszą żyda, prawdziwie – przenikniętą najwyższym i najczystszym wyobrażeniem boskiej transcendencji – postawioną przed tajemnicą Słowa Wcielonego. *) ”Rozmawiano też o pierwszej encyklice papieża –Redemptor hominis, która miała zostać opublikowana trzy dni później i miała koncentrować się na prawach człowieka. Papież przywitał żydowskich luminarzy z “wielką przyjemnością” i powiedział m.in. o konieczności “braterskiego dialogu i owocnej współpracy” oraz że od Boga zależy “danie obu wspólnotom religijnym, tak bliskim sobie, owego pojednania i prawdziwej miłości, które są jednocześnie jego przykazaniem i darem. W tym znaczeniu, uważam że kiedy żydzi odmawiają Szema Izrael, zaś chrześcijanie wspominają pierwsze i drugie wielkie przykazania, za każdym razem, dzięki łasce Bożej, zbliżamy się do siebie.” Papież pożegnał żydów pozdrowieniem Szalom. (www.jta.org/…/pope-receives-j…,w2.vatican.va/…/hf_jp-ii_spe_19…).

*) Jak się wydaje, wedle "posoborowych posoborowców", nie rozumiał owych "trudności" Bóg Ojciec, posyłając Słowo Wcielone właśnie pośród Żydów.