Panie Jezu, zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi cały ten rozpoczynający się dzień, który jest darem Twojej nieskończonej miłości. Zanurzam w Twojej Krwi siebie samego. Wszystkie osoby, które dziś spotkam, o których pomyślę czy w jakikolwiek sposób czegokolwiek o nich się dowiem. Zanurzam moich bliskich i osoby powierzające się mojej modlitwie. Zanurzam w Twojej Krwi, Panie, wszystkie sytuacje, które dziś zaistnieją, wszystkie sprawy, które będę załatwiać, rozmowy, które będę prowadzić, prace, które będę wykonywać i mój odpoczynek. Zapraszam Cię, Jezu, do tych sytuacji, spraw, rozmów, prac i odpoczynku. Proszę, aby Twoja Krew przenikała te osoby i sprawy, przynosząc według Twojej woli uwolnienie, oczyszczenie, uzdrowienie i uświęcenie. Niech dziś zajaśnieje chwała Twojej Krwi i objawi się jej moc. Przyjmuję wszystko, co mi dziś ześlesz, ku chwale Twojej Krwi, ku pożytkowi Kościoła św. i jako zadośćuczynienie za moje grzechy, składając to wszystko Bogu Ojcu przez wstawiennictwo Maryi. Oddaję siebie samego do pełnej dyspozycji Maryi, zawierzając Jej moją przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, bez warunków i bez zastrzeżeń. Amen.
ALKOHOLIZM KANAPOWY – NAJLEPIEJ ZAKAMUFLOWANA DEPENDENCJA NASZYCH CZASÓW. Nie menel spod sklepu. Nie „patus”. Ty. Ja. Sąsiad. Znajomi. Całe osiedla ludzi „funkcjonujących normalnie”. Lampka do serialu. Piwko „po ciężkim dniu”. Drinek „żeby się rozluźnić”. Codziennie. Mało. Kulturalnie. I właśnie dlatego, to jest najbardziej niebezpieczna forma uzależnienia, bo nikt jej nie nazywa po imieniu. „ALE PRZECIEŻ JEDNA LAMPKA NIE SZKODZI”… SERIO? To zdanie powtarzamy jak mantrę, mimo że nauka mówi dziś wprost: nie istnieje bezpieczna dawka alkoholu, każde regularne spożycie zwiększa ryzyko: * nowotworów (piersi, wątroby, jelita), * nadciśnienia i udarów, * uszkodzeń mózgu, * zaburzeń hormonalnych. Oficjalne stanowisko potwierdza nawet Światowa Organizacja Zdrowia: alkohol w każdej ilości jest substancją toksyczną. To nie „opinie biohackerów”. To twarde dane epidemiologiczne na milionach ludzi. CO ROBI Z TOBĄ CODZIENNE „NIC WIELKIEGO”? 1. MÓZG Codzienna dawka: * rozstraja …Więcej
Australia: social- media zakazane do 16 roku życia. Drodzy Państwo, dzieje się historia, otóż od 10 grudnia dzieciaki poniżej 16 roku życia, w Australii - zostaną odłączone od social mediów. Tak, dobrze czytacie, w Australii, social media do 16 roku życia zostaną zbanowane. Będzie to najsurowszy zakaz na świecie (przeważnie dotyczy 13 jak w Niemczech czy do 15 roku życia jak we Francji), który wejdzie w życie w 2026 roku. Zakaz będzie obejmował wszystkich bez wyjątku (żadne zgody rodziców i żadne wyjątki). Nie masz 16 lat, nie korzystasz z social mediów. W taki sposób państwo chce walczyć z negatywnym wpływem mediów społecznościowych na dzieci. Raport, który zszokował Australię NIe od dzisiaj wiemy, że social media są tak zaprojektowane (algorytmy), by zachęcały do coraz dłuższego spędzania czasu przed ekranem + dostarczają niebezpieczne treści, które szkodzą zdrowiu, psychice i samopoczuciu najmłodszych. Na początku tego roku został opublikowany raport, zlecone przez rząd …Więcej
Czasy Ostateczne jak na dłoni. Apokalipsa wg świetego Jana wypełnia sie jota w jote. Szatan, posługując sie masonerią, opanował świat i teraz jak buldozer NISZCZY wszystko, co zwiazane z imieniem Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Najświętszej Matki, Maryi.
Młodzi w Kościele.„Co dziś stoi na ich drodze?” Nie ma dziś zbyt wiele młodzieży w kościołach. To fakt, który widać gołym okiem. Wielu pyta o powody. Może czasem wina jest w nas, ludziach Kościoła, że brakuje świadectwa autentyczności życia tym, co wyznajemy i głosimy. Ale może to wcale nie jest opowieść o kryzysie Kościoła, lecz o kryzysie świata, który stał się głośniejszy niż szept Boga. Może problem leży nie w tym, że Kościół stracił blask, lecz w tym, że współczesność otoczyła młodych tyloma światłami, że nie widzą już, gdzie jest światło prawdziwe. Bo jeśli spojrzeć uważnie, Kościół nie jest pusty. Jest pełen dobra, którego często nie widać, bo nie krzyczy. Pełen ludzi, którzy służą cicho, modlą się wiernie, kochają bez rozgłosu. Pełen sakramentów, które niosą życie. Pełen słowa, które ma moc podnosić. Kościół trwa, choć świat zmienia się w zawrotnym tempie. I to właśnie jego cicha wierność staje się dziś paradoksalnie niewygodna, bo nie mieści się w logice …Więcej
"To ciemny i wstydliwy dzień dla Irlandii. Enoch Burke to wzorowy nauczyciel i człowiek o nieskazitelnej uczciwości. Jego jedynym „przestępstwem” jest odmowa popierania transgenderyzmu i uległości wobec szatańskiej ideologii. Sędzia Brian Cregan ogłosił dziś rano w sądzie, że jeśli którykolwiek z członków rodziny Enocha Burke'a się odezwie, wyrzuci wszystkich członków rodziny z sali sądowej. Sąd Najwyższy orzekł, że taka akcja byłaby nielegalna." - czytamy na stronie skazanego. Enoch Burke to irlandzki nauczyciel historii, urodzony w rodzinie ewangelikalnych chrześcijan z hrabstwa Mayo w Irlandii. Pochodzi z wielodzietnej rodziny (ma dziewięcioro rodzeństwa), która wychowała go w duchu chrześcijańskich przekonań religijnych. Rodzeństwo Burke'ów również jest znane z aktywności w protestach anty-LGBTQ+, startów w wyborach studenckich oraz sporów sądowych z pracodawcami i uczelniami. Enoch sam jest absolwentem prawa na National University of Ireland w Maynooth i od 2019 roku …Więcej
Współczesny świat zgubił Adwent. Przykrył go lampkami, kolędami granymi już w listopadzie, błyszczącymi choinkami ustawianymi wtedy, gdy Kościół dopiero zaczyna wołać: „Przyjdź, Panie Jezu”. Ludzie chcą świąt bez drogi, radości bez oczyszczenia, światła bez ciemności. Wszystko „już”, wszystko „natychmiast” — jakby Bóg miał wejść w nasze życie w rytm galerii handlowych. Patrzę na to jako bernardynka i mówię wprost: to nie jest Adwent. To jest ucieczka od prawdy. To jest próba wypełnienia pustki hałasem, żeby nie usłyszeć własnego głodu Boga. Adwentowa ciemność nie jest dekoracją liturgiczną. To jest wołanie Kościoła, który przez wieki wiedział, że człowiek musi najpierw przejść przez noc, by naprawdę zapragnąć Światła. Ojcowie Kościoła mówili, że „Chrystus przychodzi do tych, którzy Go oczekują”, a nie do tych, którzy „ładnie udekorowali dom”. Dlatego Adwent dla niektórych osób jest tak niewygodny — bo nie pasuje do współczesnej mody. On nie świeci, nie …Więcej
Tylko, że oni nie czekają na Zbawiciela. Jakie zbawienie? i po co? Dzisiejszy świat tworzą ateiści, którym wystarcza dobry nastrój wytworzony przez ateistyczną muzykę, światełka, choinki i pyszne jedzonko. Syty świat nie potrzebuje Boga. Panie Jezu przyjdź!
Wiara nie rodzi się z gwarancji ani z zapewnień o cudzie, ale z decyzji, by trzymać się blisko Jezusa nawet wtedy, gdy wszystko w nas krzyczy, że to bez sensu. Czasem to, że idziesz za Nim mimo ciemności, jest już pierwszym cudem, zanim wydarzy się ten widzialny. +++ Ewangelia na 05.12.2025 r. (Piątek): „Gdy Jezus przechodził, ruszyli za Nim dwaj niewidomi, którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida!» Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie!» Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie». I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!» Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.” (Mt 9, 27-31)
facebook.com/reel/1142670947952149 ZIARENKO (Mt 7,21.24-27) EWANGELIA (Mt 7, 21. 24-2) Kto spełnia wolę Bożą, wejdzie do królestwa niebieskiego Słowa Ewangelii według świętego Mateusza. Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, kto Mi mówi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki». Oto Słowo Pańskie. Chrześcijańska duchowość opiera się na posłuszeństwie Słowu Bożemu. Jeśli znasz na pamięć całą …Więcej
Samotność człowieka we współczesnym świecie. Już od dłuższego czasu rozmyślam nad tematem doświadczenia samotności we współczesnym, nowoczesnym świecie. Człowiek nigdy nie miał tylu możliwości kontaktu z innymi jak obecnie, a jednak nigdy nie czuł się tak głęboko samotny. To nie jest zwykła emocja ani przejściowy stan ducha; to krzyk serca, które zagubiło drogę do miejsc, gdzie może być widziane, słyszane i kochane naprawdę. Żyjemy otoczeni ludźmi, ale coraz mniej z nich znamy od strony prawdy, a coraz bardziej od strony ich obrazów. Patrzymy na twarze, które mówią dużo, ale nie odsłaniają nic. Powiadomienia, komunikaty i reakcje udają więź, lecz nie niosą ciężaru miłości. Człowiek w takim świecie zaczyna czuć, że jest nie tyle samotny z kimś, ile samotny pośród wszystkich. Staliśmy się mistrzami komunikacji i analfabetami relacji. Łatwiej nam wysłać uśmiech niż okazać troskę. Łatwiej napisać kilka słów niż wejść w czyjś ból. Łatwiej polubić czyjeś zdjęcie niż usiąść …Więcej
RERUM NOVARUM LEON XIII cz. 9 PRAKTYCZNA DZIAŁALNOŚĆ KOŚCIOŁA 22. Wreszcie Kościół nie poprzestaje na wynajdywaniu sposobów uleczenia; własnoręcznie jeszcze stosuje lekarstwo. Wszystkie swe siły skierowuje Kościół ku kształceniu i wychowywaniu ludzi w swych zasadach i swej nauce; a zbawcze strumienie tej nauki stara się rozprowadzić po świecie przy pomocy Biskupów i Kapłanów, jak najszerzej może. Następnie usiłuje wniknąć w dusze, i wolę skłonić do posłuszeństwa prawom i do kierowania się nimi. W tej zaś pierwszorzędnej i niezmiernie ważnej dziedzinie, w której tkwi istota sprawy społecznej i która najobfitsze obiecuje pożytki, działalność Kościoła największe przedstawia możliwości. Środki bowiem, których używa się do poruszenia dusz, otrzymał do tego celu od Jezusa Chrystusa; stąd Boska tkwiąca w nich siła. Tylko te środki sięgać mogą aż do najgłębszych tajników serca, i tylko one skłonić mogą człowieka do tego, by był posłuszny głosowi obowiązku, by opanowywał swą …Więcej
Abpa można uważać za odważnego, nawet za bohatera, ale na pewno nie za Świętego! Zbyt wiele krętactw wisi na jego sumieniu, zbyt wiele . . . Sama Ekskomunika, nie była niczym uzasadniona, więc była fanaberią a nie decyzją Świętego Urzędu, służyła wrogom KK, więc sama w sobie była nawet kanonicznie nie do zaakceptowania . . .
"Nie ma tu łatwych odpowiedzi. Czy Arcybiskup Lefebvre był świętym, który bronił Kościoła, czy też buntownikiem, który podważał jego autorytet? Odpowiedzi każdy powinien poszukać sam. Reżyser nie ułatwia nam zadania. Nie rozważa argumentów za i przeciw. Daje jasny przekaz na rzecz wielkiego wojownika katolickiej tradycji obciążonego jednak decyzją, która doprowadziła do nałożenia na niego i jego biskupich następców papieskiej ekskomuniki. Trzeba dodać zdjętej przez papieża Benedykta XVI" ---- Czyli, o ile można zrozumieć z powyższego jednak ułatwia zadanie: Abp Lefebvre byłby do przyjęcia, gdyby dwa lata po Asyżu 1986 nie konsekrował biskupów. Cóż - zawsze lepszy rydz (czyli poruszenie tematu) niż nic (przemilczenie). Pytanie tylko do kogo jest adresowany ten film?