01:01:15

Jan Paweł II dzisiaj w Liturgii czcią wiernych otaczany jako święty, w dzień rocznicy śmierci Czcigodnego Sługi Augusta Kardynała HLONDA w Woli Boskiej Jezusa Chrystusa, którego dyktando podane o Nim Samym jako Administratorze TEJ WOLI, z wszelką władzą w niebie i na ziemi, którego Imię jest ponad wszelkie imię, spodziewamy się jako CHRYSTUSOWCY beatyfikacji razem z DWOMA INNYMI SŁUGAMI: Ojcem Ignacym POSADZYM i Księdzem Pawłem KONTNYM, daj Boże TEGO SAMEGO DNIA w niedalekiej przyszłości. Polska uraduje się SWOIMI WIELKIMI i mężnymi BOHATERAMI wyniesionymi do chwały NIEBIOS dzięki BOGU Najwyższemu i Najświętszej Dziewicy, Matce i Królowej naszego Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w POZNANIU, w Polsce i na całym świecie. GWIAZDA 13 o Woli Bożej swoim znakiem potwierdza w sposób zwykły prawdę o JEDNYM BOGU w TRZECH OSOBACH, jedną wiarę, jeden chrzest i jeden święty, powszechny i apostolski Kościół obdarzony Darem Jezusa ZBAWICIELA!
Czytanie z Listu Świętego Pawła …
Więcej

21,2 tys.

Czytanie z Drugiego listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza (2 Tm 4,9-17a) Łukasz towarzyszy Pawłowi. Sprawy misjonarzy są nieraz bolesne!
Najmilszy: Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Demas bowiem mnie opuścił umiłowawszy ten świat i podążył do Tesaloniki, Krescens do Galacji, Tytus do Dalmacji. Łukasz sam jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź ze sobą; jest mi bowiem przydatny do posługiwania. Tychika zaś posłałem do Efezu. Opończę, którą pozostawiłem w Troadzie u Karpa, przynieś idąc po drodze, a także księgi, zwłaszcza pergaminy. Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele zła: odda mu Pan według jego uczynków. I ty się go strzeż, albowiem sprzeciwiał się bardzo naszym słowom. W pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mnie wszyscy opuścili: niech im to nie będzie policzone. Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mnie, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody posłyszały. Oto słowo Boże
PSALM RESPONSORYJNY - Ps 145,10-11.12-13ab.17-18
Królestwo Pana głoszą Jego święci.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Królestwo Pana głoszą Jego święci.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Królestwo Pana głoszą Jego święci.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.
Alleluja, alleluja, alleluja
Nie wyście mnie wybrali, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili. (J 15,16)
Królestwo Pana głoszą Jego święci.
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
(Łk 10,1-9) Żniwo jest wielkie, ale robotników mało. Tydzień MODLITWY o nowe powołania kapłańskie i zakonne!
Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!» Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże»”. Oto słowo Pańskie
Komentarz : ewangelie
Apostołem jest przede wszystkim ten, który został powołany przez Pana i mianowany przez Niego, aby być wysłanym w Jego imię: to sam Jezus wzywa tego, któremu chce powierzyć konkretną misję! «wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał» (Łk 10,1). Apostoł więc, będąc powołany przez Pana, jest również całkowicie zależny od Niego. «Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie!» (Łk 10,4). Ten zakaz Jezusa wskazuje, że mają zostawić w Jego rękach to, co jest najbardziej istotne dla życia: Pan, który przyodziewa lilie na polach i zapewnia pokarm ptakom, chce, aby Jego uczeń szukał przede wszystkim Królestwa Niebieskiego, a nie tego «co będziecie jedli i co będziecie pili, i nie bądźcie o to niespokojni! O to wszystko bowiem zabiegają narody świata, lecz Ojciec wasz wie, że tego potrzebujecie» (Łk 12,29-30). Apostołem jest ponadto ten, kto przygotowuje drogę Panu głosząc Jego pokój, uzdrawiając chorych i pokazując w ten sposób nadejście Królestwa. Zadaniem apostoła jest zatem koncentracja na życiu Kościoła, ponieważ od niego zależy przyszłe przyjęcie Mistrza wśród ludzi. Najlepsze świadectwo, jakie może nam dać świętowanie Ewangelisty, tego który opowiedział o Głoszeniu Dobrej Nowiny, jest uczynienie nas bardziej świadomymi ewangelicko-apostolskiego wymiaru naszego życia chrześcijańskiego. page_pol
PICCARRETA