etosweb.pl - Pewne kręgi mieniące się ultra konserwatywnymi spowodowały, że ten prężnie rozwijający się i działający od 3 miesięcy serwis katolickich komentarzy do wydarzeń -- ZOSTAŁ ZBANOWANY na portalu gloria.tv Obecnie linki do wpisów, publikowane na Glorii z tym adresem, nie otrzymują oglądalności. Apeluję do rozsądku tych gorliwszych o powstrzymanie swojej dzikiej zapalczywości w walce z przyczółkami nieskażonej modernizmem wiary katolickiej oraz z dogmatami katolickimi nauczanymi przez Magisterium Kościoła.
Łacińska rozprawa doktorska "Quaestio de fide apud S. Joannem a Cruce" autorstwa Karola Wojtyły, opublikowana w Collectanea Theologica w 1949 roku, stanowi akademicką analizę pojęcia wiary w pismach św. Jana od Krzyża. Autor przedstawia wiarę jako „medium zjednoczenia” (medium unionis) intelektu z Bogiem , analizując ją jako „zdolność teologicznej transcendencji” (facultas theologicae transcendentiae) oraz „uczestnictwo w Boskości” (participatio Deitatis). Rozprawa skupia się na metafizycznych i psychologicznych aspektach wiary, kulminujących w kontemplacji jako jej „najwyższej aktualności”. Już w tej pozornie ortodoksyjnej, scholastycznej pracy widoczne są jednak zalążki fenomenologicznego i antropocentrycznego jadu, który dekady później, jako „Jan Paweł II”, zdefiniuje apostazję „kultu człowieka”.
Poniżej krytyka tekstu Konstytucji Apostolskiej Pontificium Institutum Pastorale in Urbe constituitur Piusa XII z 3 czerwca 1958 roku, ustanawiającej Papieski Instytut Duszpasterski w Rzymie. Dokument podkreśla konieczność „doskonałego przygotowania duszpasterskiego” kapłanów, obejmującego m.in. katechetykę, homiletykę, psychologię pastoralną i socjografię religijną. Instytut miał być „prawdziwym i najodpowiedniejszym dopełnieniem” wydziałów teologicznych i seminariów, przygotowującym zarówno duszpasterzy, jak i przyszłych wykładowców nauk pastoralnych.
Niniejsza analiza demaskuje fundamentalne odstępstwa Karola Wojtyły (znanego jako Jan Paweł II) od niezmiennej Wiary Katolickiej, udowadniając, że był on publicznym, uporczywym heretykiem, a zatem – zgodnie z odwiecznym nauczaniem Kościoła (BullaCum ex apostolatus officioPapieża Pawła IV; nauczanie św. Roberta Bellarmina, św. Alfonsa Liguori, św. Antonina; Kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.) – nigdy nie był prawdziwym Papieżem Kościoła Katolickiego. Jego pontyfikat był kluczowym elementem modernistycznej rewolucji zapoczątkowanej przez apostatycki Sobór Watykański II, która doprowadziła do powstania nowej, niekatolickiej „struktury soborowej” okupującej Rzym. Poniższa lista herezji, choć obszerna, nie jest wyczerpująca, lecz stanowi dowód na totalną destrukcję doktryny, liturgii i dyscypliny katolickiej dokonaną przez modernistycznych uzurpatorów.
Rozumiem, że ta osoba, która zamieszcza takie plugawe posty nie należy do Kościoła Katolickiego. Bo podważając decyzję ogłoszenia Jana Pawła II Świętym sama świadczy, że nie ma z Kościołem nic wspólnego. Za takie publiczne bluźnienie i zgorszenie innych przyjdzie zapłata, więc radzę trzy razy się zastanowić zanim coś się zamieści.
Ad perpetuam rei memoriam. Ja, niżej podpisany/podpisana, [Twoje Imię i Nazwisko], urodzony/urodzona dnia [Data urodzenia] w [Miejsce urodzenia], ochrzczony/ochrzczona w [Kościele Katolickim/kościele Novus Ordo-po 1958 roku] dnia [Data Chrztu] w parafii [Parafia Chrztu], niniejszym, po długiej i gruntownej refleksji, modlitwie oraz studiowaniu niezmiennego Magisterium Kościoła Katolickiego, świadomie i dobrowolnie składam formalny akt apostazji i wypisuję się z waszej struktury mylnie kojarzonej z „Kościołem katolickim”. Odrzucam przy tym i potępiam wszelkie błędy i herezje wprowadzone do struktur kościelnych po śmierci ostatniego prawowitego papieża, Jego Świątobliwości Piusa XII (zm. 9 października 1958 r.), a w szczególności te, które zostały skodyfikowane i rozpowszechnione przez tzw. Sobór Watykański II oraz jego późniejsze konsekwencje w postaci nowego rytu Mszy (Novus Ordo Missae), nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego (1983), nowego katechizmu oraz praktyk ekumenicznych i …Więcej
odstąpienie_od_novus_ordo – dokument docx (Word) o poniższej treści: Ja, niżej podpisany/podpisana, [Twoje Imię i Nazwisko], urodzony/urodzona dnia [Data urodzenia] w [Miejsce urodzenia], ochrzczony/ochrzczona w [Kościele Katolickim/kościele Novus Ordo-po 1958 roku] dnia [Data Chrztu] w parafii [Parafia Chrztu], niniejszym, po długiej i gruntownej refleksji, modlitwie oraz studiowaniu niezmiennego Magisterium Kościoła Katolickiego, świadomie i dobrowolnie Odrzucam przy tym i potępiam wszelkie błędy i herezje wprowadzone do struktur kościelnych po śmierci ostatniego prawowitego papieża, Jego Świątobliwości Piusa XII (zm. 9 października 1958 r.), a w szczególności te, które zostały skodyfikowane i rozpowszechnione przez tzw. Sobór Watykański II oraz jego późniejsze konsekwencje w postaci nowego rytu Mszy (Novus Ordo Missae), nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego (1983), nowego katechizmu oraz praktyk ekumenicznych i dialogu międzyreligijnego sprzecznych z Tradycją Apostolską. Moja decyzja …
Spotkanie w drodze: Studium przypadku upadłego tradycjonalizmu Na mojej drodze stanął także pan dr Dariusz Olewiński, vel Teolog katolicki (teologkatolicki.blogspot.com), będący jaskrawym studium przypadku tego, jak nisko upadł tak zwany „tradycjonalizm”, który utracił zdolność rozróżnienia między potworną herezją modernizmu a czystą nauką Katolickiego Kościoła. Piewca hermeneutyki ciągłości i dziedzictwa posoborowia Ten piewca apostaty, Benedykta XVI, oraz duchowy spadkobierca jego zgubnego dziedzictwa „hermeneutyki ciągłości”, chełpliwie przedstawia się jako budowniczy „świadomości” tradycji w posoborowym „kościele” od lat 90., o czym donośnie trąbi na prowadzonych od dziesięcioleci blogach. ...
Sobór Trydencki, zwołany w celu odnowy Kościoła katolickiego i zaradzenia licznym problemom, w tym rozprzestrzenianiu się herezji i upadkowi moralnemu, położył szczególny nacisk na reformę życia duchownych. Jednym z kluczowych aspektów tej reformy było wyraźne podkreślenie konieczności unikania przez kler światowych spraw i nieprzystojnych zachowań, takich jak tańce. Postanowienia soborowe miały na celu przywrócenie dyscypliny kościelnej i zapewnienie, by duchowni stanowili wzór pobożności i umiaru dla wiernych.
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, Sobór Trydencki jest kamieniem węgielnym, niezmiennym wzorcem, który definiuje i utwierdza prawdy objawione, odrzucając wszelkie błędy i innowacje. Jest to zgromadzenie, które z mocy Ducha Świętego, pod przewodnictwem legatów Stolicy Apostolskiej, dążyło do „rozproszenia ciemności herezji” i „odnowy tego, co wymaga reformy”. Jego deklaracje mają charakter definitywny i ostateczny, służąc jako „tarcza przeciwko wszystkim herezjom”.
Każdy rasowy wyznawca posoborowia z pewnością wskaże nadokument Piusa XII Exsul Familia (1 sierpnia 1952) jako rzekomo „archetyp troski Kościoła o migrantów”.Tekst gloryfikuje działania papieży od Leona XIII po autorefleksję samego Piusa XII w zakresie pomocy uchodźcom, przywołując historyczne przykłady od św. Ambrożego poprzez średniowieczne hospicja aż po współczesne struktury pomocowe. Dokument przedstawia migrację jako zjawisko nieuchronne, domagające się „miłosierdzia” i „integracji” w duchu „praw człowieka”.
Przecież Pius XII nie był heretykiem był ostatnim prawowiernym papierzem kościoła katolickiego. Wzywał do nawracania niewiernych a nie do przyjmowania ich herezji
Periodyk Notitiae (026-1967, p.39-46) „kongregacji kultu Bożego i dyscypliny sakramentów” (link poniżej) prezentuje przemówienie P. A. Bugniniego z 4 stycznia 1967 roku, w którym sekretarz posoborowego„Consilium”uzasadnia radykalną reformę liturgiczną jako„restaurację a fondo”mającą dostosować kult katolicki do„mentalności, geniuszu i aspiracji współczesnych ludzi”. Bugnini przyznaje, że zmiany mają charakter„czasem prawdziwej nowej kreacji”, otwarcie odrzucając rubrycystyczną precyzję na rzecz„aspektów dogmatycznego, biblijnego i pastoralnego”. Dokument stanowi jawną deklarację wojny przeciwko niezmiennemu depozytowi wiary.
"mającą dostosować kult katolicki do„mentalności, geniuszu i aspiracji współczesnych ludzi" ---- W sumie ma rację - w Novo Ordine jest widoczny geniusz modernizmu.
Shulhan Aruch, dosłownie oznaczający „nakryty stół”, jest jednym z najważniejszych i najbardziej wpływowych kodeksów prawa żydowskiego. Do dziś jest szeroko studiowany i praktykowany w społecznościach żydowskich na całym świecie. W Polsce, Shulchan Aruch odegrał znaczącą rolę w nauczaniu prawa żydowskiego i kształtowaniu judaizmu ortodoksyjnego. Shulchan Aruch jest synonimem „prawa żydowskiego” w obecnej jego formie (za: chabad.org ). Tak więc mówimy o ortodoksji żydowskiej, gdy rozważamy treść tego kodeksu. Geneza Shulhan Aruch Shulhan Aruch został napisany przez Józefa Karo, wybitnego rabina i uczonych, który żył w XVI wieku w Safed w Palestynie. Karo był zafascynowany ideą stworzenia kompleksowego kodeksu prawa żydowskiego, który zawierałby przepisy dotyczące wszystkich dziedzin życia religijnego, od kwestii modlitwy i szabatu po etykę, kashrut (prawa żywnościowe) i prawo rodzinne. Przez wiele lat Karo zbierał i studiował różne prace prawnicze i tradycje ustne, aby …Więcej
Bogu rodzica dzewica Bogem slawena maria Niestety, imię Matki Bożej doczekało się swoistego, wulgarnego odpowiednika MARYJA, a taką zmianę wylansował w Kościele w Polsce od 1948 roku rewolucjonista kard. Stefan Wyszyński (podejrzewany o masońskie inspiracje). Dla przykładu, mszalik o. Lefebvre wydanie z 1949 miało jeszcze imię „MARJA” w modlitwach, a wydanie z 1956 już „MARYJA”. Nastąpiła więc erozja światopoglądowa, inspirowana przez Wyszyńskiego i zwrot w kierunku wulgaryzacji katolikom imienia Matki Bożej. [(...) - więcej pod linkiem] Podsumowanie Wszystkie teksty powyższe świadczą o jednym: imię MARIA było w średniowieczu, jak i wiekach późniejszych chronione przed zniekształceniami i czczone przez naród polski od jego zarania w niezmienionej, łacińskiej formie (MARIA – [MARJA, MARIJA]), nawet gdy doszło do modyfikacji zapisu, to wymowa dalej była zgodna z łacińską (MARYA – [MARJA, MARIJA]). Jeśli teksty staropolskie od XIII. do XV. wieku zawierają łacińskie imię MARIA …Więcej
Esej Krytyczny: Pontyfikat Piusa XI w Świetle Niezmiennej Wiary Katolickiej Wyznawanej Integralnie (Przed 1914 Rokiem) Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, ugruntowanej na niezmiennych dogmatach i tradycji apostolskiej (wg stanu sprzed roku 1914), pontyfikat każdego Biskupa Rzymu musi być oceniany pod kątem jego absolutnej wierności Objawieniu Bożemu i nieustannej obronie Kościoła przed wszelkim błędem. Kościół katolicki, Mistycznie Ciało Chrystusa, jest ustanowiony jako niezmienna skała prawdy, przeciwko której bramy piekielne nigdy nie przemogą (Mt 16,18) [globalne źródło: Sobór Watykański I, sesja IV, rozdz. 4]. Jego doktryna, dyscyplina i praktyka, zakorzenione w Tradycji i Piśmie Świętym, nie podlegają ewolucji ani zmianom w swej istocie. Wszelkie nowe koncepcje, takie jak hermeneutyka ciągłości, ewolucja dogmatów czy doktryny, czy też dążenie do demokratyzacji lub ekumenizmu, są z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, obcym ciałem, naruszającym …Więcej
Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, pontyfikat Benedykta XV, choć na pierwszy rzut oka zdawał się kontynuować linię swoich poprzedników, wnikliwa analiza jego działań i pism ujawnia szereg odstępstw, błędów i zgorszeń, które zwiastowały późniejsze, jeszcze głębsze dewiacje w Kościele. Integralna teologia katolicka sprzed 1914 roku, zakorzeniona w niezmiennej Prawdzie Objawionej i nauczaniu Ojców Kościoła oraz soborów ekumenicznych, stanowczo odrzuca wszelkie nowatorskie koncepcje, takie jak hermeneutyka ciągłości, ewolucja dogmatów czy doktryny, demokratyzacja czy ekumenizm. Z tego punktu widzenia, Benedykt XV, zamiast bezkompromisowo bronić depositum fidei przed narastającymi atakami modernizmu i liberalizmu, podjął działania, które, niestety, otworzyły drzwi dla dalszego rozmywania wiary.
Pontyfikat Leona XIII, który objął Stolicę Piotrową w roku 1878, jest przedmiotem naszej szczegółowej i bezkompromisowej analizy. Odmawiamy przyjęcia jakiejkolwiek „hermeneutyki ciągłości” czy innych nowatorskich koncepcji, które pojawiły się po tej dacie, zwłaszcza po roku 1958, mających na celu maskowanie i usprawiedliwianie odstępstw. Naszym zadaniem jest bezwzględne ukazanie, jak w pismach i działaniach Leona XIII, pomimo jego deklarowanego tradycjonalizmu, pojawiły się subtelne, lecz zgubne tendencje, które stanowiły błędy i odstępstwa od integralnie katolickiej linii teologicznej sprzed 1878 roku, kładąc podwaliny pod późniejsze, jawniejsze apostazje. Kościół, jako „matka i mistrzyni”, zawsze stał na straży Boskiego Depozytu Wiary, bezkompromisowo potępiając błędy i oddzielając się od odstępców. Jak nauczał Sobór Trydencki, a za nim cała tradycja, Pismo Święte i Tradycja są jedynymi źródłami wiary, a ich interpretacja należy wyłącznie do Kościoła. Odstępstwo od tej …Więcej
Trzy kobiety opowiadają swoje historie. Omówienie reportażu (po polsku) czuwajcie.pl/wp-content/uploads/prevost_abuse.mp3 Reportaż: TikTok - Make Your Day Kobiety miały 9 i 11 lat, gdy doświadczyły pierwszych aktów przemocy. Ich oprawcą był ksiądz, któremu ślepo ufali. Ana María czuła się brudna i niegodna, a także myślała, że nikt jej nie uwierzy, dopóki nie wspomniała o konkretnym szczególe. Drugim księdzem, który wykorzystał Anę Maríę, był Elio Vázquez, znany również jako padre Lute. W tym czasie Robert Prevost był biskupem Chiclayo. Lucía opisała swoje odczucia jako zdezorientowanie i brak zrozumienia tego, co się dzieje, oraz że czuła się winna tego, co się stało. Ruth usłyszała w homilii, że księża są ludźmi, popełniają błędy, i że trzeba im wybaczać. "Kardynał" Prevost złożył zgłoszenia do archiwum, gdy był biskupem, a później, jako kardynał, powiedział, że nie ma więcej do zrobienia w sprawie jednego z księży. Kobiety czują się rozczarowane, ponieważ Kościół …Więcej
Działania "Leona XIV": Skandaliczna Kolaboracja z Wrogami Chrystusa i Apostazja Dostarczone materiały dowodowe rzucają światło na skandaliczne i jawne działania Roberta Francisa Prevosta, rzekomego "papieża Leona XIV". Ukazują one jego ścisłą współpracę z José Enrique Escardó Steckiem (JEES), osobą, która publicznie identyfikuje się z symboliką satanistyczną: nosi odzież z napisem "HAIL SATAN", posiada bluźniercze tatuaże (w tym jeden, gdzie jego twarz jest w tle sceny ukrzyżowania, po stronie złego łotra, Gestasa, który bluźnił Chrystusowi na Krzyżu), i jest związana z organizacją "Satanic Temple". Choć JEES określa się jako "ateista" (mimo iż jest kapłanem satanistycznym) i twierdzi, że używa wizerunku szatana "symbolicznie", jego działania stanowią obiektywną, ciężką obrazę Boga i źródło publicznego zgorszenia na niewyobrażalną skalę. Fakty są następujące: Prevost, zarówno jako "kardynał", jak i później jako "Leon XIV", nie tylko utrzymywał kontakt z JEES-em, ale co …Więcej
Analiza 50 wypowiedzi oraz dokumentów Leona XIV od 8 maja do 10 czerwca - wytłuszczone czarno na białym - każdy nowy antypapież głosi coraz odważniej potępione wielokrotnie herezje, które są najcięższą zbrodnią i winą moralną z pozycji kogoś, kto podaje się za papieża Kościoła katolickiego.
Czuwajcie.pl Każdy Sakrament jest bezpośrednim działaniem Pana Boga niezależnie od godności/grzeszności/ szafarza. Ex opere opetato i ex opere operantis.
Zobacz jakie tłumy przed wystawionym Najświętszym Sakramentem... często jestem sama... I to jest Kościół w Centrum...Tak się teraz traktuje Jezusa Króla Boga i Pana...